Sąd Najwyższy zastosował po raz kolejny moją ulubioną dyrektywę w interpretacji prawa ,,zdrowy rozsądek”. Martwi tylko nieco fakt, że zarówno ZUS jak i Sąd I instancji przyjęli taką samą interpretację, która gdyby nie apelacja ubezpieczonego utrzymałaby się. Zagadnienie dotyczyło utraty prawa do zasiłku chorobowego na podstawie 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Dla przypomnienia art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa stanowi, że:
- Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.
Stan faktyczny sprawy rozstrzyganej przez SN był następujący:
Pracownik otrzymał zwolnienie lekarskie na okres od 19.09.2013 r. do 15.10.2013 r. (sprawa dotyczyła również drugiego okresu ale de facto rozwiązanie prawne jest analogiczne).
7.10.2013 r. pracownik uzyskał od lekarza medycyny pracy zaświadczenie o zdolności do pracy
7.10.2013 r. ubezpieczony podjął pracę.
ZUS uznał, że spełnione zostały przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej i zobowiązał pracownika do zwrotu zasiłku chorobowego wraz z odsetkami wskazując, że pracownik wykorzystał je niezgodnie z przeznaczeniem, gdyż w czasie zwolnienia chorobowego podjął pracę.
ZUS uznał, że lekarz nie może się mylić (ale tylko ten pierwszy wydający zaświadczenie) i człek winien chorować tak długo jak w zaświadczeniu wskazano. Pracownik nie może bowiem ozdrowieć.
Sąd I instancji uznał stanowisko ZUS za zasadne, na szczęście (dla pracownika) Sąd Okręgowy wystąpił z pytaniem prawnym do SN, który to podjął uchwałę następującej treści:
Przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.) nie ma zastosowania do ubezpieczonego, który w okresie orzeczonej niezdolności do pracy uzyskał zaświadczenie właściwego lekarza o odzyskaniu zdolności do pracy i w związku z tym zaświadczeniem podjął pracę zarobkową, o czym zawiadomiono organ rentowy.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III UZP 15/15
Autor posta w pełni się z uchwałą zgadza, więc drogi pracowniku jeśli nabrałeś sił, śmiało wracaj do pracy nie bojąc się ZUS.
W przypadku, gdybyś potrzebował pomocy prawnej w/w zakresie, a w szczególności w zakresie odwołania od decyzji ZUS lub KRUS.
