Pracownik obowiązany jest odzyskiwać zdolność do pracy w okresie zwolnienie lekarskiego, a więc powinien powstrzymywać się od niewskazanej ku temu aktywności. Jak w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego przedstawia się aktualnie możliwość dyscyplinarnego rozwiązania umowy o pracę za pracę na zwolnieniu lekarskim?
NIEZDOLNOŚĆ DO PRACY I DODATKOWA AKTYWNOŚĆ PRACOWNIKA
W świetle jednej z linii orzeczniczych Sądu Najwyższego przyjmuje się, że pracownik, który utracił prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego i został zobowiązany do ich zwrotu, nie musi być zwolniony dyscyplinarnie, gdyż nie zawsze wykonywanie w czasie zwolnienia chorobowego pracy, która nie jest sprzeczna z zaleceniami lekarskimi, może być uznana za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (por. wyroki SN z 19.1.1998 r., I PKN 486/97, OSNAPiUS Nr 23/1998, poz. 687; z 26.9.2001 r., I PKN 638/00, Legalis; z 20.7.2000 r., I PKN 733/99, Legalis).
Jednak pracownik, który w czasie zwolnienia lekarskiego podejmuje czynności sprzeczne z jego celem, jakim jest odzyskanie zdolności do pracy, a zwłaszcza czynności prowadzące do przedłużenia nieobecności w pracy, godzi w dobro pracodawcy i działa sprzecznie ze swoimi obowiązkami (lojalność wobec pracodawcy; obowiązek świadczenia pracy i usprawiedliwienia nieobecności). W konkretnych przypadkach takie zachowanie pracownika może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (por. wyrok SN z 1.7.1999 r., I PKN 136/99, OSNAPiUS Nr 18/2000, poz. 690).
PRACA NA ZWOLNIENIU TYLKO WYJĄTKOWO Z DYSCYPLINARKĄ?
Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16.03.2017 r.:
Nadużycie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego samo w sobie nie może być zakwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 KP). Jednak pracownik, który w czasie zwolnienia lekarskiego podejmuje czynności sprzeczne z jego celem, jakim jest odzyskanie zdolności do pracy, a zwłaszcza czynności prowadzące do przedłużenia nieobecności w pracy, godzi w dobro pracodawcy i działa sprzecznie ze swoimi obowiązkami (lojalność wobec pracodawcy; obowiązek świadczenia pracy i usprawiedliwienia nieobecności). W konkretnych przypadkach takie zachowanie pracownika może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.
W powyższym wyroku jak się wydaje Sąd Najwyższy przyjął, iż zasadą jest, że praca w trakcie zwolnienie lekarskiego nie uzasadnia dyscyplinarki (choć w pewnych okolicznościach może uzasadniać).
W szczególności Sąd Najwyższy wskazywał, że nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1) wykonywanie w czasie zwolnienia chorobowego pracy, która nie jest sprzeczna z zaleceniami lekarskimi (wyr. SN z 19.1.1998 r., I PKN 486/97, OSNAPiUS 1998, Nr 23, poz. 687 z aprobującą glosą W. Cajsel, Pal. 1999, Nr 11, s. 128). Przykładem jest też udział pracownika we własnym ślubie w czasie zwolnienia lekarskiego, zawierającego adnotację “może chodzić” (wyr. SN z 2.4.1998 r., I PKN 14/98 OSNAPiUS 1999, Nr 6, poz. 210).
PRACA NA ZWOLNIENIU CO DO ZASADY Z DYSCYPLINARKĄ?
Jak wskazał Sąd Najwyższy w jednym z najnowszych orzeczeń:
Stosownie do art. 52 § 1 KP w zw. z art. 100 § 2 pkt 3 KP wykonywanie pracy przez pracownika w okresie niezdolności do pracy tylko wyjątkowo może nie zostać uznane za uchybienie podstawowemu obowiązkowi pracowniczemu. Dotyczyć to może sytuacji wykonywania pracy przez lekko chorego pracownika na wyraźne i jednoznaczne żądanie pracodawcy (na przykład akcja ratownicza).
Wykonywanie w okresie zwolnienia lekarskiego pracy takiej samej jak w macierzystym zakładzie, co do zasady, uniemożliwia regenerację sił. W razie wątpliwości co do holistycznej oceny tej kwestii pracodawca powinien zwrócić się do lekarza orzecznika ZUS o wyrażenie opinii.
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 maja 2018 r. I PK 69/17.
Innymi słowy w przedmiotowym orzeczeniu Sąd Najwyższy ,,zaostrzył” kurs wobec osób, które pracują na zwolnieniach lekarskich. W mojej ocenie choć działanie takie należy uznać za naganne, to jednakże jak się wydaje sankcja dyscyplinarna może być w większości wypadków zbyt daleko idącą.
Niewykluczone jednak, że Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przyjmie odmienną bardziej liberalną wykładnię.
Jeśli chciałbyś uzyskać poradę prawną, lub też zlecić poprowadzenie sprawy sądowej, reprezentowanie Ciebie w postępowaniu przed organami administracji, w w/w zakresie, lub w szczególności w sprawie przeciwko: ZUS, KRUS, lub Twojej jako pracownika, pracodawcy, w zakresie między innymi:
- odwołania od decyzji ZUS, w sprawie: prawa do emerytury w tym prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, o rentę z tytułu niezdolności do pracy, rentę rodzinną, rentę szkoleniową, podleganie ubezpieczeniu społecznemu, niepodleganie ubezpieczeniu społecznemu, jako pracownik, zleceniobiorca, przedsiębiorca itd., w sprawie kwalifikacji umów o dzieło, o umorzenie należności ZUS, świadczenia przedemerytalne, uzyskanie prawa do układu ratalnego, o zasiłek macierzyński, zasiłek chorobowy, inne świadczenia z ZUS, Odwołania od decyzji KRUS, itp.
- w sprawie z zakresu prawa pracy: z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, odwołania od rozwiązania umowy o pracę, o wynagrodzenie za pracę, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, zapłatę odprawy, zapłatę ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, sprostowanie świadectwa pracy, itp.
zachęcam do kontaktu, jak również zachęcam do zapoznania się z ofertą mojej Kancelarii w zakresie prowadzenia spraw: rodzinnych, spadkowych, z zakresu dochodzenia roszczeń, oraz spraw rzeczowych.
