Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje po spełnieniu kryteriów medycznych (czasami odmiennie ocenianych przez lekarzy orzeczników ZUS, oraz biegłych sądowych), stażowych, w szczególności zaś od poziomu posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji – wszak renta z tytułu niezdolności do pracy ma w założeniu przysługiwać tym, którzy do pracy nie są zdolni. Jak Sądy oceniają poziom posiadanych kwalifikacji do pracy?
Decyzja odmowna ZUS sama w sobie nie przesądza o braku prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż przysługuje od niej odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Co jednak można zrobić, gdy decyzja ZUS jest zasadna, w szczególności zaś, gdy nasze odwołanie od decyzji ZUS zostanie prawomocnie oddalone?
W związku z wyrokiem, z dnia dzisiejszego (21.09.2017 r.) Sądu Apelacyjnego w Szczecinie III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt: III AUa 837/16 moja klientka uzyskała prawo do renty, jednym z zagadnień prawnych rozpatrywanych przez Sąd było prawo do renty w przypadku wykonywania dodatkowej pracy….
Wyrokiem z dnia dzisiejszego (16.02.2017 r.) Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt? VI U 508/16 zmienił decyzję ZUS na korzyść mojej klientki przyznając prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Jedną z kwestii prawnych, która pojawiła się w ustnych motywach rozstrzygnięcia był wpływ posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji na zdolność do wykonywania pracy….
Wyrokiem z dnia 6 października 2016 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie (sygn. akt: VI U 995/16) przyznał mojej klientce prawo do renty rodzinnej zmieniając odmowną decyzję ZUS. Sąd rozpatrywał między innymi zagadnienie braku alimentów zasądzonych od małżonka na rzecz wnioskodawczyni, oraz kwestię związaną z wydaniem przez ZUS uprzednio prawomocnej decyzji oddalającej wniosek o rentę….
Drodzy czytelnicy uprzejmie informuję, że zostałem zaproszony przez Prof. Gertrudę Uściński, Prezes ZUS na debatę związaną z przeglądem emerytalnym 2016 r. w celu wygłoszenia prelekcji pod tytułem ,,Świadczenia rentowe z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w orzecznictwie sądów powszechnych okręgu szczecińskiego.” Prelekcja odbędzie się o godzinie 13.45, gorąco zapraszam:) Cieszę się, że będę mógł powiedzieć parę słów odnośnie obserwowanej przeze mnie praktyki ZUS w zakresie przyznawania świadczeń rentowych….
Wielokrotnie słyszę skargi swych klientów na przebieg badań lekarskich dokonywanych przez lekarza orzecznika ZUS, oraz członków komisji lekarskiej ZUS, gdy ubezpieczeni starają się uzyskać rentę, lub innego rodzaju świadczenie z systemu ubezpieczeń społecznych. Skargi dotyczą – oprócz podejścia badającego do badanego – również merytorycznej części badań, gdyż wielokrotnie owe badania są powierzchowne, stan zdrowia ustalany jest sprawnie, szybko, ale bez pogłębionej refleksji….
Coraz częściej kontaktują się ze mną klienci w sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że mimo orzeczenia przez lekarza orzecznika ZUS o tym, że są niezdolni do pracy, następnie rozstrzygnięcie to ulega zmianie i ubezpieczony jest ,,uzdrawiany przez ZUS”. Czy ma to podstawę prawną, a jeśli tak, to co można zrobić w takim przypadku?
Podstawą prawną do zmiany orzeczenia lekarza orzecznika ZUS jest art. 14 ust. 2 d ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym:
,,Prezes Zakładu, w terminie 14 dni od dnia wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika może zgłosić zarzut wadliwości orzeczenia i przekazać sprawę do rozpatrzenia komisji lekarskiej. O zgłoszeniu zarzutu wadliwości orzeczenia jednostka organizacyjna Zakładu niezwłocznie zawiadamia osobę zainteresowaną.”
Sytuacje takie niestety mają miejsce coraz częściej, co w mojej ocenie nie bierze się z przyczyn czysto medycznych, lecz związane jest z sytuacją finansową ZUS. Niewątpliwie stan zdrowia człowieka podlega ocenie, która może być uzależniona nie tylko od przesłanek obiektywnych, ale i samej osoby badającej.
Jednakże dość często ewidentnym jest, że wykonywanie danego rodzaju pracy jest przez ubezpieczonego niemożliwe.
W takiej sytuacji należy złożyć odwołanie do Sądu Pracy ze wskazaniem odpowiednich do stanu sprawy wniosków dowodowych. Należy też przedstawić argumentację prawną i tyczącą się stanu faktycznego. Istotne mogą być też opinie prywatne innych lekarzy dotyczące zdrowia ubezpieczonego.
Decyzje lekarzy orzeczników ZUS są bowiem dość – w mojej ocenie – restrykcyjne, jeśli chodzi o orzekanie niezdolności do pracy. Dlatego gdy następuje zmiana w tym zakresie, szanse do złożenia skutecznego odwołania do Sądu Pracy mogą być znaczne.
Wsparcie doświadczonego prawnika jest nieocenione, zwłaszcza gdy decyzja lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest niezgodna ze stanem faktycznym. Zrozumienie skomplikowanych procedur i przepisów prawnych może być kluczowe dla skutecznego odwołania się od decyzji ZUS. Prawnik specjalizujący się w prawie pracy i ubezpieczeń społecznych ma nie tylko wiedzę, ale także doświadczenie w negocjacjach i reprezentowaniu klientów przed różnymi instytucjami. Dzięki temu może skutecznie bronić praw swoich klientów, argumentując na rzecz utrzymania pierwotnej decyzji lekarza orzecznika lub wykazując błędy w procesie decyzyjnym ZUS. Ponadto prawnik może pomóc w przygotowaniu wszystkich niezbędnych dokumentów i dowodów, które są kluczowe w procesie odwoławczym – np. odwołania ZUS. Wsparcie prawne jest szczególnie ważne, gdy zmiana decyzji lekarza orzecznika dotyczy kwestii takich, jak przyznanie świadczeń, renty czy emerytury.
Skuteczne działanie prawnika może mieć bezpośredni wpływ na jakość życia klienta i jego zdolność do utrzymania stabilności finansowej. Prawnik może również doradzić w kwestii dalszych kroków prawnych, które można podjąć w przypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia sprawy. Wiedza i doświadczenie specjalisty są więc niezastąpione, zwłaszcza gdy klient nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z formalnościami.
Nasz staż ubezpieczeniowy ma wpływ na prawo do renty lub emerytury, jak bardzo przydają się wszystkie okresy ubezpieczenia wiedzą wszyscy, którzy walczyli z ZUS o uznanie ich okresów pracy za wliczane do stażu pracy. Ubezpieczeni otrzymali kolejne narządzenie do skutecznej walki z ZUS, dzięki de facto samemu ZUSowi i Sądowi Najwyższemu…
Renta z tytułu niezdolności do pracy, jak również jej ,,pochodna” w postaci renty rodzinnej stanowi świadczenie kompensujące, co do zasady niemożność wykonywania pracy. Otrzymanie jej uzależnione jest od spełnienia kilku przesłanek, w tym od przesłanki w postaci powstania niezdolności do pracy w okresie ubezpieczenia (ogólnie mówiąc) lub w ciągu 18 miesięcy od zakończenia tego okresu. Co w przypadku, gdy niezdolność do pracy powstała już w dzieciństwie?
Sąd Najwyższy wydał bardzo ważną uchwałę, która w sposób jednoznaczny przesądza kwestię wpływu czasu uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy na istnienie lub też nie ochrony przedemerytalnej przed wypowiedzeniem umowy o pracę. Jakim dokładnie zagadnieniem zajmował się SN piszę w niniejszym poście.
Zgodnie z art. 39 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Przepis ten ma wiele niuansów, tym nie mniej zajmiemy się nim w kontekście art. 40 KP zgodnie z którym:
Przepisu art. 39 nie stosuje się w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.
Ochrona przedemerytalna więc w tym przypadku ulega wyłączeniu.
Sąd zadał SN następujące pytanie:
czy użyty w art. 40 Kodeksu Pracy zwrot “w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty” dotyczy wyłącznie sytuacji, w której prawo to (na podstawie decyzji organu rentowego) zostało uzyskane w okresie ochronnym, o jakim mowa w art. 39 k.p., czy również w sytuacji, w której pracownik już to prawo nabył wcześniej i w dalszym ciągu jest uprawniony do renty.
SN wskazał, że termin powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie ma żadnego znaczenia. Innymi słowy:
Przepis art. 40 KP wyłącza stosowanie zakazu wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 39 KP niezależnie od tego, czy uzyskanie przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy nastąpiło przed, czy w okresie ochronnym.
