Dnia 9 listopada 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 25 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu. Temat zatrudnienia na morzu jest mi bliski, gdyż jak wiadomo Szczecin leży nad morzem (:) ), a poważnie poniżej trochę informacji o przedmiotowej ustawie.
Ustawa reguluje:
1) prawa i obowiązki stron stosunku pracy na statkach morskich o polskiej przynależności;
2) pośrednictwo pracy dla osób poszukujących pracy na statkach morskich;
3) wymagania dotyczące dokumentów związanych z pracą na statkach morskich;
4) warunki pracy i życia marynarzy na statkach morskich o polskiej przynależności;
5) ochronę zdrowia i ochronę socjalną marynarzy.
Definicja armatora.
Ustawa formułuje również bardzo istotne pojęcie armatora, pozwolę sobie więc przytoczyć przedmiotową definicję:
,,armatorze – należy przez to rozumieć armatora w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz.U. z 2013 r. poz. 758, z późn. zm.4)) oraz właściciela statku albo zarządzającego statkiem, agenta lub czarterującego statek bez załogi, który przejął od właściciela statku odpowiedzialność za jego eksploatację oraz przyjął obowiązki armatora wynikające z ustawy i ponosi wyłączną odpowiedzialność z tego tytułu bez względu na to, czy jakikolwiek inny podmiot wypełnia niektóre obowiązki w imieniu armatora;”
Pośrednictwo pracy.
Pośrednictwo pracy dla osób poszukujących pracy na statkach, zwane dalej „pośrednictwem pracy”, obejmuje pomoc osobom zainteresowanym podjęciem pracy na statku oraz pomoc armatorom w poszukiwaniu odpowiednich kandydatów do pracy na statku. Za czynności związane z pośrednictwem pracy nie wolno pobierać bezpośrednio lub pośrednio opłat od osób poszukujących pracy na statkach.
Marynarskie umowy o pracę.
Marynarską umowę o pracę zawiera się na czas nieokreślony, na czas określony lub na czas podróży morskiej. Okres zatrudnienia na podstawie marynarskiej umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie marynarskich umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 36 miesięcy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej marynarskiej umowy o pracę nie trwała dłużej niż 90 dni.
Marynarska umowa o pracę, której termin rozwiązania upływa podczas podróży morskiej, ulega przedłużeniu do dnia przybycia statku do najbliższego portu.
Jeżeli w przypadku, o którym mowa powyżej, marynarz wraca do kraju w inny sposób niż na statku, na którym jest wpisany na listę załogi statku, marynarska umowa o pracę ulega przedłużeniu do dnia przybycia marynarza do miejsca repatriacji wskazanego w marynarskiej umowie o pracę. Czas oczekiwania na repatriację i czas repatriacji zalicza się do okresu zatrudnienia marynarza
Termin wypłaty wynagrodzenia za pracę.
Armator ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia za pracę marynarzowi miesięcznie z dołu, nie później niż w terminie pierwszych 15 dni następnego miesiąca kalendarzowego, w formie pieniężnej, w walucie określonej w marynarskiej umowie o pracę, po dokonaniu potrąceń przewidzianych prawem lub zadeklarowanych przez marynarza.
Czas pracy.
Czas pracy na statku nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 6 miesięcy.
Czas pracy na statku przebywającym w morzu nie może przekraczać 56 godzin w siedmiodniowym tygodniu pracy, a dla pracowników niepełniących wacht – 46 godzin w sześciodniowym tygodniu pracy.
Maksymalny czas pracy nie może przekraczać 14 godzin na dobę oraz 72 godzin na tydzień.
Dobowy czas odpoczynku może zostać podzielony na dwie części, z których jedna nie może być krótsza niż 6 godzin, a przerwa między dwoma następującymi po sobie okresami odpoczynku nie może być dłuższa niż 14 godzin.
W przypadku naruszenia zasad, o których mowa powyżej, marynarzowi przysługuje niezwłocznie równoważny odpoczynek, polegający na odpowiednim skróceniu czasu pracy, przy zagwarantowaniu przysługującego marynarzowi wynagrodzenia za pracę.
Praca w godzinach nadliczbowych.
Praca wykonywana ponad obowiązujące marynarza normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego marynarza rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.
Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w przypadku:
1) potrzeb eksploatacyjnych statku;
2) konieczności zapewnienia bezpieczeństwa statku, przebywającym na nim pasażerom lub przewożonemu ładunkowi albo w związku z udzielaniem pomocy innym statkom lub osobom będącym w niebezpieczeństwie na morzu.
Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych z potrzeb eksploatacyjnych statku, nie może przekroczyć dla każdego marynarza 140 godzin w każdym okresie 30-dniowym, licząc od dnia wpisania marynarza na listę załogi statku.
Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz wynagrodzenia za pracę określonego w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania, a w przypadku armatora nieobjętego tymi układami lub regulaminami – w marynarskiej umowie o pracę, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50% wynagrodzenia za pracę.
W zamian za pracę w godzinach nadliczbowych marynarzowi, na jego wniosek, może być udzielony czas wolny od pracy w takim samym wymiarze jak praca wykonana w godzinach nadliczbowych. Do kapitana statku i kierowników działów na statku stosuje się przepisy art. 1514 Kodeksu pracy.
W przypadku, gdybyś potrzebował pomocy prawnej w w/w zakresie, zachęcam do kontaktu.
