Sąd Najwyższy wypowiedział się w uchwale z dnia 2.02.2016 r. (III UZP 16/15) w niezwykle istotnej kwestii dla uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego, więcej szczegółów w niniejszym poście.
Pytanie na które odpowiedziało 3 sędziów Sądu Najwyższego dotyczyły wykładni art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zgodnie z którymi to przepisami:
- Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
- Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
Jedną z możliwych wykładni było przyjęcie, że świadczenie rehabilitacyjne przysługuje tylko w przypadku, gdy możliwym jest odzyskanie zdolności do pracy w terminie 12 miesięcy od wyczerpania zasiłku chorobowego.
Sąd Najwyższy przyjął jednak korzystną dla ubezpieczonych wykładnię, że nie zachodzi konieczność by zdolność do pracy miała być odzyskane w terminie do 12 miesięcy, zakładane odzyskanie zdolności do pracy może więc nastąpić również później.
Rozstrzygnięcie należy uznać co do zasady za korzystne dla ubezpieczonych.
