Obserwując praktykę sądową mogę wskazać, że zeznania świadków mają często kluczowe znaczenie w sprawach z zakresu prawa pracy, przy tym ustalenie prawdy za pomocą przedmiotowych środków dowodowych bywa czasami utrudnione lub też stan faktyczny ulega zniekształceniom. Pojawia się więc kwestia nagrań dokonywanych czy to przez pracownika, czy to przez pracodawcę…
Jedną z klasycznych sytuacji w prawie pracy, jest rozmowa w trakcie, której pracodawca proponuje pracownikowi zawarcie porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę, gdyż inaczej otrzymana on dyscyplinarkę. Pracownik w szczególności, gdy nie ma czasu się zastanowić (decyzja tu i teraz) podpisuje porozumienie. I teraz drogi pracowniku/pracodawco czy pracownik może ,,unieważnić” takie porozumienie?
Dotychczasowe terminy na złożenie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania umowy o pracę wynoszą odpowiednio 7 i 14 dni. Niewątpliwie terminy te można uznać za bardzo krótkie, pojawia się jednak dobra zmiana w tym zakresie…
Wyrokiem z dnia 16.05.2016 r. Sąd Rejonowy we Włocławku (sygn. akt sprawy: IV P 32/16) zasądził na rzecz mojej klientki odszkodowanie, rozpatrując w szczególności zagadnienie wskazane w tytule postu. Jak dokładnie wymienione przekłada się na tzw. długotrwałą umowę o pracę na czas określony, o tym w niniejszym poście.
Odszkodowanie pracownik może uzyskać za wadliwe lub nieuzasadnione wypowiedzenie, ale, także jeśli nawet wypowiedzenie/rozwiązanie umowy będzie uzasadnione i zgodne z procedurą, jednakże wystąpią inne naruszenia. Jakie, o tym w niniejszym poście.
W wyroku z dnia dzisiejszego (6.05.2016 r.) Sąd Okręgowy w Szczecinie, sygn. akt sprawy: VII Pa 4/16 orzekając w postępowaniu odwoławczym zasądził na rzecz mojej klientki odszkodowanie, w związku z odwołaniem od wypowiedzenia umowy o pracę, zajmując się zagadnieniem prawnym wypowiedzenia długotrwałej umowy o pracę na czas określony. Jeżeli więc pracodawca wypowiada Ci umowę na czas określony, to, też możesz mieć prawo do odszkodowania, np. z powodu naruszeń procedury wypowiedzenia umowy, ale także jak w tytule z powodu wypowiedzenia ,,długotrwałej” umowy o pracę – w zależności od okoliczności danego przypadku, o czym piszę w niniejszy poście opierając się również na w/w wyroku. Jeśli natomiast jesteś pracodawcą, który jest w w/w sytuacji to masz również pewne prawne możliwości obrony.
Wyrokiem z dnia 31.03.2016 r. – którego uzasadnienie miałem okazję otrzymać dziś – Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt sprawy: XI P 415/15 zasądził na rzecz mojej klientki odszkodowanie w związku z niezasadnym rozwiązaniem umowy o pracę w trybie z art. 53 par. 1 b Kodeksu pracy, z powodu błędów w procedurze składania oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Jakim dokładnie zagadnieniem prawnym zajmował się Sąd? O tym dowiesz się w niniejszym poście.
Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia dzisiejszego (22.04.2016 r.) sygn. akt: VI Pa 25/16 zmienił na korzyść mojej klientki wyrok Sądu I instancji, wskazując w szczególności zgodnie z twierdzeniami apelacji, że ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej spoczywa na pracodawcy, a więc brak realizacji planów sprzedażowych (co można odnieść do innych z góry określonych efektów pracy) sam w sobie nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę. Jakim dokładnie zagadnieniem prawnym zajmował się Sąd, o tym w niniejszym poście.
Powyżej cytuję tekst z demotywatora, który co zaskakujące może stał się inspiracja do napisania niniejszego postu, a także pojawił się jako zdjęcie załączone do postu. Sprawa jest przy tym istotna, a autor demotywatora myli się całkowicie, co też na tyle zbulwersowało mnie, że wczoraj wieczorem napisałem post, który niniejszym udostępniam. O czym dokładnie mowa i jak się stan prawny przedstawia, o tym w treści postu.
Odwołać się od wypowiedzenia umowy o pracę zazwyczaj warto, dlaczego? O tym w niniejszym poście.
W tytule wskazano opis 3 sytuacji, którymi pracodawca uzasadnił rozwiązanie dyscyplinarne umowy o pracę (oczywiście w oświadczeniach o rozwiązaniu umowy było to opisane bardziej szczegółowo), tym nie mniej Sąd uznał, że dyscyplinarki nie były uzasadnione. W czym więc rzecz?
